تبیین عملکرد مقتدرانه نیروهای دریایی در حمایت از مرزنشینان و تاثیر آن بر کاهش مخاطرات مرزی با دیدگاه انسجام ملی و اعتلای تمدن دریایی (مطالعه‌ی موردی: ساکنان ساحل اروندرود)

برای رسیدن به زندگی بهتر استفاده درست از امکانات محیطی لازمه رسیدن به زندگی بهتر استفاده درست از امکانات جغرافیایی است. هر چند که تاریخ، تمدن ایران را تمدنی متکی بر خشکی نشان می‌دهد اما در حال حاضر برای آنکه بتوان در جهان امروز با اقتدار زندگی کرد باید به تمدن متکی به دریا روی آورد. مسیر رسیدن به چنین اقتدار و تمدنی، امنیت پایدار در دریا و سواحل کشور است. این امنیت و احساس آن در بین شهروندان بخصوص ساحل نشین‌ها، انسجام و اقتدار داخلی را رقم خواهد زد. این امر در بین قومیت‌های ساحل‌نشین اهمیتی دو چندان به خود می‌گیرد. عملکرد نیروهای دریایی و دریابانی در قبال حفظ امنیت ساحل نشین‌ها در برابر دیگران حس تعلق را در شهروندان ساحل نشین تقویت خواهد کرد و شالوده رسیدن به تمدن دریایی پایدار ریخته خواهد‌شد. بنابراین در این پژوهش سعی‌گردید به روش میدانی-تحلیلی به این موضوع پرداخته‌شود. بدین صورت که از بین جامعه آماری 3620 نفر از دریانوردان بومی ساحل اروندرود347 نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه تعیین‌شد. در این پژوهش اقتدار نیروهای دریایی و دریابانی در مقابله با متجاوزین ساحلی و راهزانان و اثر آن بر احساس انسجام ملی بررسی شد. سپس داده های بدست آمده با نرم افزار(spss) مورد تجزیه تحلیل قرار‌گرفت. نتایج نشان داد که عملگرایی نیروهای دریابانی برای ایجاد امنیت و حس تعلق به کشور در بین قومیت های ساحل نشین را افزایش می‌دهد.