بررسی پایداری ژئوپلمیرهای با پوزولان طبیعی قلیافعال شده در مقابل سیکل‌های انجماد و ذوب در خاک ریزدانه

از جمله مهمترین دلایل خرابی بتن‌ها و لایه‌های روسازی که منجر به ترک خوردگی و در نهایت کاهش مقاومت و کارآمدی آن ها می شود، قرار گرفتن در مقابل سیکل‌های انجماد و ذوب می باشد. مصالح ژئوپلیمری که به عنوان بتن‌های نسل سوم در جهان معرفی شده‌اند، به دلیل مزایای قابل توجه آن‌ها، جایگزین بهتری در مقایسه با سیمان و آهک در کار‌های راهسازی و ساختمان‌سازی مطرح می باشند. یکی از مصالح ارزان و در دسترس موجود در ایران پومیس می‌باشد که به علت برخورداری از مواد آلومیناسیلیکات می تواند به عنوان ماده چسباننده مناسب برای استفاده در مصالح ژئوپلیمری مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق به بررسی اثرات کاهش مقاومت ژئوپلیمر‌های ساخته شده با پومیس و قلیافعال کننده سدیم هیدروکسید در مقابل سیکل‌های انجماد و ذوب پرداخته شده است. ژئوپلیمر ها در زمان های عمل آوری 7، 14، 28 روزه، تحت 3 دمای عمل آوری؛ دمای اتاق(rt) دمای 50 درجه سانتی گراد (t50) و دمای 80 درجه سانتی گراد (t80) و با دو دانه بندی مختلف پومیس ساخته و در مقابل سیکل‌های انجماد و ذوب قرار داده و نتایج حاصل مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج تحقیق نشان می دهند که با افزایش سیکل‌های انجماد و ذوب نرخ کاهش مقاومت بسیار بیشتر می شود که این کاهش مقاومت در سیکل پنجم بیشترین مقدار را دارد. همچنین درصد کاهش مقاومت نمونه‌های ساخته شده ژئوپلیمری در مقابل سیکل انجماد و ذوب بطور متوسط با پومیس نوع درشت دانه و ریز دانه تقریبا یکسان می باشد این درصورتی است که استفاده از پومیس ریز دانه باعث افزایش مقاومت بیشتری در مدت عمل آوری یکسان شده است.