پیشنهاد معیار جدید رده‌بندی و امتیازدهی سنگ‌های رسوبی جهت ارزیابی معادن و احداث موج‌شکن‌های جنوب ایران

یکی از روش‌های معمول ساخت موج‌شکن‌ها در ایران، استفاده از سازه‌های توده سنگی است. عمده سنگ‌های موجود در جنوب کشور ایران از نوع رسوبی (آهکی، ماسه‌سنگ و لوماشل) است. بیشتر آیین‌نامه‌های مدون در خصوص کاربرد سنگ در سازه‌های محافظ هیدرولیکی کشورهای دیگر باتوجه‌به دردسترس‌بودن و فراوانی سنگ‌های آذرین و همچنین وضعیت زمین‌شناسی متفاوت، دارای معیارهایی هستند که بیشتر منطبق بر این گونه سنگ‌ها است. در سال 1388 آیین‌نامه کاربرد سنگ در موج‌شکن‌ها و سازه‌های حفاظت تهیه گردید تا باتوجه‌به فقر شدید سنگ‌های مطلوب در جنوب ایران، معیاری مدون جهت بررسی کیفی و حین ساخت ارائه دهد. علی‌رغم ابلاغ این آیین‌نامه همچنان کیفیت ساخت در عمده سازه‌های توده سنگی مطلوب نیست که از دلایل آن می‌توان به فراوانی بسیار زیاد کانی‌های مضر رسی در محدوده عمق قابل‌استخراج سازندهای موجود، ناهمگونی زیاد در کیفیت سنگ استخراجی، تطویل عمر سازه‌های احداثی بیش از مفروضات اولیه طراحی، عدم کفایت معیارهای موجود در میان‌مدت و بلندمدت و به‌صورت کلی اثر غالب کانی‌شناسی بر عملکرد کلی سنگ‌های رسوبی در سازه‌های توده سنگی اشاره کرد. با عنایت به موارد مذکور در این نوشتار یک معیار جدید جهت رده‌بندی و امتیازدهی سنگ‌های رسوبی پیشنهاد گردیده است.