ارتباط شکستگی و توپوگرافی بر ناپایداری شیب های سنگی کوه بیرک و ارزیابی خطر زمین لغزش بر اثر زمین لرزه

رشته کوه بیرک به طول 100 کیلومتر عمدتا شامل سنگ های کربناته کرتاسه فوقانی و ائوسن می باشد که با مرز گسل بر روی توالی های شیل و ماسه سنگ قرار گرفته است. این رشته کوه که در شرق ایرانشهر قرار داشته و از لحاظ زمین شناسی در میان رخساره های فلیش رشته کوه های شرق ایران و در نزدیکی مرز بین زون جوش خورده سیستان و بلوک لوت جای گرفته است. این رشته کوه آهکی مرتفع به علت حرکات گسل های امتداد لغز جوان بشدت تکتونیزه و خرد شده است. بر اثر فعالیت های گسلی و برخورد صفحه عربی سه دسته اصلی از شکستگی ها در منطقه اندازه گیری شده است که دارای امتدادهای شمالی- جنوبی، شمال شرق- جنوب غرب و شمال غرب- جنوب شرق می باشند. ارتباط متقابل بین توپوگرافی و مقدار شیب دامنه با شکستگی ها سبب تنوعی از لغزش ها می شود. مهم ترین ناپایداری های منطقه شامل ناپایداری های سنگی و از انواع گسیختگی گوه ای می باشد. با مدل سازی نرم افزاری و اعمال فاکتورهای مختلف، تاثیر شکستگی ها و پر شدگی ان ها توسط بارش های جوی و زمین لرزه در ریزش ها بررسی گردیدند. در حالت خشک شیب های سنگی پایدار می باشند. با پر شدن 100 درصد شکستگی ها توسط اب شاهد ناپایداری هستیم اما با زهکشی می تواند از وقوع زمین لغزش جلوگیری کرد. وقوع زمین لرزه سبب ناپایداری شدید شده و مهم ترین عامل در گسیختگی سنگی و وقوع زمین لغزش می باشد.