تاریخچه چین خوردگی لبه شرقی لوت در پایانه شمالی پهنه جوشخورده سیستان

پهنه موسوم به جوشخورده سیستان منطبق بر رشته کوههای شمالی-جنوبی شرقی ایران متشکل از دو کمپلکس افزایشی رتوک و نه می‌باشد که به ترتیب و از شرق به غرب یک جوان شدگی کلی را نشان داده و در بخشهایی توسط حوضه پیش کمان سفیدابه پوشیده شده است. امتداد این گوه‌های افزایشی در شمال پهنه سیستان در راستای غرب-شمال غرب تغییر مسیر میدهد و به طور واضح به لبه شرقی بلوک لوت ختم می‌شود. در این منطقه تلاقی دو پهنه، سنگ‌های فلیش کرتاسه به طور دگرشیب توسط توربیدایت‌های پالئوژن رسوبات پلتفرم کربناته ائوسن زیرین پوشیده می‌شود. این توالی در بالا با تخریبی‌های قاره‌ای تیپ مولاس به سن ائوسن میانی (لوتیشن) به طور دگرشیب قابل تعقیب است بررسی تغییرات روند عمومی چین‌خوردگی‌های واحدهای ائوسن میانی و جوان‌تر ماهیت یک کمربند تراستی را پیشنهاد می‌دهد که حداقل دو نسل چین خوردگی را متحمل شده است. سن مرحله اول چین خوردگی پس از ائوسن میانی تا احتمالا اولیگوسن بوده است و مرحله دوم چین‌خوردگی که توسط رسوبات نئوژن ثبت شده است را می‌توان به این بازه زمانی نسبت داد. ماهیت این کمربند را می‌توان یک مرز صفحات تکتونیکی دانست که نتیجه فرورانش پوسته اقیانوسی موسوم به سیستان به زیر بلوک قاره‌ای لوت از کرتاسه تا ائوسن بوده است.