بررسی مکانیزم نرم کنندگی در تشکیل پلاستیسول pvc

پلی وینیل کلراید به دلیل پایداری حرارتی بسیار کم و ویسکوزیته مذاب بالا نمی تواند به‌تنهایی فرآوری شود. به‌منظور ایجاد قابلیت فرآوری و شکل پذیری این پلیمر و همچنین بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی نیاز است که تعدادی از افزودنی‌های مناسب با pvc ترکیب شود تا طیف وسیع و متنوعی از خواص را جهت کاربردهای نهایی مختلف برآورده سازد. این فرآیند از طریق پراکنده‌سازی ذرات رزین pvc در نرم‌کننده و تبدیل آن به محصولی به نام پلاستیسول انجام می‌‌شود. پلاستیسول ها، ترکیباتی شامل رزین پلی وینیل کلراید و نرم کننده ها به‌صورت سوسپانسیون مایع می‌باشند که در اثر حرارت تبدیل به مواد منعطف با کاربردهای متنوع می شوند. هدف از این مقاله بررسی نرم کننده های سازگار با pvc، نحو عملکرد نرم کننده بر پلیمر pvc و چگونگی ایجاد پلاستیسول pvc و مروری کوتاه بر نظریه های مطرح شده در این زمینه مانندِ نظریه روان کاری نرم کننده ها و نظریه ژل می باشد.

study the plasticizing mechanism in the formation of pvc plastisol

polyvinyl chloride cannot be processed alone due to its very low thermal stability and high melt viscosity. in order to create the processability and malleability of this polymer as well as to improve the physical and mechanical properties, it is necessary to combine a number of suitable additives with pvc to meet a wide and diverse range of properties for different final applications. this process is done by dispersing pvc resin particles in the softener and turning it into a product called plastisol. plastisols are compounds containing polyvinyl chloride resin and softeners in the form of liquid suspensions, which turn into flexible materials with various applications due to heat. the purpose of this article is to investigate the plasticizers compatible with pvc, how the plasticizer works on the pvc polymer and how to create pvc plastisol, and a brief overview of the theories proposed in this field, such as the lubricity theory of plasticizers. and gel theory.