ارزیابی کارایی زیست محیطی استان های کشور ایران با استفاده از تحلیل پوششی داده ها

در جند دهه گذشته در انظار عمومی توجه چشمگیری نسبت به مسائل زیست محیطی از قبیل کیفیت محیط زیست، تغییرات آب و هوایی،انتشار آلاینده ها بوجود آمده است و مسائل زیست محطی موجب نگرانی شدید مردم گردید. با توجه به اینکه مسائل زیست محیطی از عناصر کلیدی توسعه پایدار هستند لذا یکی از چالش های اصلی جوامع می تواند اندازه گیری و ارزیابی کارایی زیست محیطی باشد. هدف این تحقیق ارزیابی اکولوژیکی مراکز استان های کشور ایران و رتبه بندی آنها بر اساس روش تحلیل پوششی داده ها با در نظر گرفتن خروجی های نامطلوب می باشد. واحد ها با استفاده از مدل bccارزیابی شدند و واحدهای کارا با استفاده از مدل سوپرکارایی اندرسون پترسون رتبه بندی شدند. نتایج نشان می دهد که کارایی زیست محیطی استان های کهگلویه و بویراحمد، کردستان، لرستان به ترتیب بیشترین و کارایی زیست محیطی استان های قم، سیستان و بلوچستان، اصفهان به ترتیب کمترین می باشند