واکاوی طبیعت در ادبیات کهن و عامیانه با تاکید بر گیاه تباری

اقوام نخستین با کمی اسطوره، پدیده های هستی و طبیعی را تفسیر میکردند و به آنها ویژگی انسانی می بخشیدند. این تشخّص بخشی به مظاهر طبیعت که برای آشنایی و ادراک آنها انجام میشد، موجب نزدیکی هر چه بیشتر انسان با جهان و محیط پیرامون او می شده است. اسطوره و تصاویر نمادین آنها در قصّه ها و افسانه های عامیانه ایرانی تبلور چشمگیری دارد چنان که داستان های باستانی ایران آفرینش انسان را از گیاه میداند و معتقدند پس از مرگ از بقایای پیکر انسان، گیاه میرویید. در این مقاله کوشیده ایم نگاهی داشته باشیم به تاثیر این دیدگاه بر ادبیات کهن و عامیانه