تاریخ شفاهی، به مثابه ابزاری نو در آموزش تاریخ

تاریخ را می توان از عوامل وحدت بخش، هویت بخش و فرهنگ ساز و سبب ساز پیشرفت جوامع نام برد. این مهم، اهمیت آموزش علم تاریخ در مدارس و دانشگاه ها را نشان می کند. در فرایند شیوۀ تدریس، انتخاب روشی که نه تنها انفعال و گریز دانش آموز از کلاس درس را موجب نشود، بلکه او را به عضوی فعال در فرایند یادگیری تبدیل کند، روند تدریس را جذاب کند و انگیزه و شوق را برای هرچه بیشتر و بهتر آموختن افزایش دهد، بسیار دارای اهمیت است. تاریخ شفاهی می تواند در ذیل نمونه های روش تدریس قرار بگیرد و از جمله تکنیک هایی در دست معلمان باشد که بتوانند از طریق آن به آموزش تاریخ معاصر در دوره متوسطه دوم بپردازند. این مقاله با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و با رویکرد تفسیری در پی آن است که نشان دهد چرا و چگونه می توان از ظرفیت روش تاریخ شفاهی برای آموزش تاریخ در مدارس استفاده کرد.