چگونگی پرستش الهه ها و ایزد بانوان ایرانیان باستان و تاثیرات آنها بر بنیان خانواده

برحسب روایات بشر ابتدایی خدای یکتا را پرستش می کردند و سپس به علت پراکنده شدن تحت تاثیر عوامل متعدد به پرستش دیگر چیزها روی آوردند. کوچکترین واحد اجتماعی خانواده است و پرستش ابتدا از خانواده ها شروع و سپس به اجتماع رسوخ کرده است. زنان نقش مهمی در شکل گیری جامعه و تقویت اعتقادات مردم داشتند. پرستش قوای طبیعت اعم از اجرام سماوی و طبیعی، از دوران نوسنگی تا دوره ساسانیان نه تنها در بین ایرانیان باستان، بلکه در بین بیشتر اقوام و ملل دنیای باستان رواج داشته است. آنها خدایان آسمان و زمین را پرستش می کردند و برای هر عنصری در طبیعت خدایی قائل بودند و برای فرو نشاندن خشم خدایان قربانی کرده و معبد میساختند و مراسم برگزار می کردند. خدایان آنها به دو دسته مذکر و مونث یا (نرینه و مادینه) تقسیم می شدند. ایزد بانوان باروری نگاه دار پرباری و ناظر بارداری و زایش بسیاری از تمدن های چند خدایی اند. فرهنگ های ساکن فلات ایران نیز از دوران نوسنگی تا پایان سلسله ساسانی به گونه های متفاوت این ایزد بانوان را ستوده و برای سر مهر ماندنشان نیایشگاه و تندیس ساخته اند. درعصرعیلامی ها که شیوه پرستش آنها متاثر از بین النهرین است خدایان شکل زمینی پیدا کرده و برای آنها مجسمه ساخته و در معابد قرار می دادند. در عصر دیگر سلسله های ایران باستان خدایان شکل زمینی نداشته و همه تحت تاثیر تعالیم زرتشت قرار گرفتند. در عصر هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان ما شاهد ظهور ایزد بانوان میترا و آناهیتا هستیم. در این تحقیق که به روش کتابخانه ای و تحلیل و توصیف مطالب شکل گرفته، جهت روشن شدن موضوع و رفع بعضی شبهات به بررسی ایزدان مونث در ایران باستان می پردازیم.