راهبردهای تدریس موثر در آموزش تاریخ

یادگیری مساله محور، روش آموزشی فعال و مبتنی بر سازنده گرایی است، سازنده گرایی ریشه در اندیشه های علمی و تربیتی دانشمندانی همچون پیاژه، برونر و گاردنر دارد و مبتنی بر بر نقش فعال یاد گیرنده در درک و فهم وساختن علم و دانش می باشد. در عصر حاضر بر روش های فعال تدریس مبتنی بر نظریات شناختی و ساخت گرایانه تاکید دارد . روش های نوین یادگیری که روش های فرا شناختی هم نامیده می شود در اصل یک استراتژی آموزشی است که طی آن معلم با روشهای مختلف فراگیرندگان را متوجه مجهولات ذهنی خود کرده و سپس میل به آموختن را در آنها تقویت می کند. در یادگیری مساله محور، یادگیرنده از طریق توسعه راهبردی های فراشناختی، کار کردن در گروه های کوچک و حل مسائل واقعی نقش فعالی در ساخت دانش پیدا می کند. درس تاریخ به جهت تاکید بر محفوظات، استفاده افراطی از روش سخنرانی، مشکلات ساختاری و گاه محتوایی کتاب های درسی تاریخ از جاذبه کمتری در بین دانش آموزان و دانشجویان (خصوصا دروس عمومی) بر خوردار است. بنابراین باید معلمین و اساتید باید سعی کنند با استفاده از روش های غیر مستقیم (فعال) که در مقابل روش های مستقیم (سنتی =سخنرانی) مانند پروژه، کاوشگری یا حل مساله، ایفای نقش، مطالعه موردی، بحث گروهی، نمایش، استفاده از کارت های آموزشی، بارش مغزی، بازدید علمی و غیره استفاده کند. یادگیری مساله محور از جمله روش هایی است که علاوه بر علاقمند کردن دانش آموزان به درس تاریخ در توسعه فهم و سواد تاریخی آنها موثر می باشد. سوال اصلی این پژوهش این است که که یادگیری مساله محور و استفاده از روش های نوین یادگیری چه تاثیر ی میتواند درعملکرد و دیدگاه دانش آموزان نسبت به آموزش علم تاریخ مدارس و دانشگاه ها داشته باشد ؟در پاسخ به این سوال، این فرضیه که با استفاده از شیوه های نوین تدریس (روش های فعال و تلفیقی) می توان در آموزش تاریخ به نتایج مطلوبی دست یافت و در نتیجه آن تحولی را در راهبردهای تدریس تاریخ ایجاد نمود، به اثبات خواهد رسید. هدف از این پژوهش بر رسی بهترین راهبردهای تدریس تاریخ با هدف ایجاد نگرش مثبت دانش آموزان و دانشجویان و توجه آنها به نقش تاریخ در سازنده گرایی و تحولات فکری و فرهنگی جامعه و کاربست آن در نظام تعلیم و تربیت جامعه می باشد.