الگوها و روش های تدریس در آموزش تاریخ

این پژوهش با هدف «تحلیلی بر روش های تدریس در آموزش تاریخ» به روش کتابخانه ای و از طریق منابع کتابخانه، اسناد و مدارک چاپ شده و بانک های اطلاعاتی انجام شده است. ازاین رو، درپژوهش حاضر به تحلیل و مقایسه ی برخی از روش های تدریس متداول در آموزش تاریخ پرداخته شده است. نتایج نشان داد، با توجه به این که اطلاعات و توانایی های افراد متفاوت است، باید از روش های تدریسی بهره جست که به تفاوت های فردی دانش آموزان توجه نماید که بتوانند یادگیری را با تاکید بر مهارت مسئله یابی و ظرفیت های محیطی فراگیران به شیوه های مختلف و با بهره گیری از روش های جدید، طراحی و تدوین نماید. استفاده تلفیقی از روش ها مانند روش استقرایی، سخنرانی، کاوشگری، نمایشی، تلفیقی، مشارکتی، حفظ و تکرار، ساختن گرایی، آموزش معکوس، روش بازدید از اماکن تاریخی، روش مسئله محور، روش تدریس تاریخ در یک صفحه و روش ایفای نقش که در این مقاله بررسی می‌کنیم، توصیه می گردد. با توجه به مطالب ارائه شده، هیچکدام از روش ها برتری بر یکدیگر ندارند، مدرس باید با توجه به شرایط و امکانات و همچنین سطح علمی دانش آموزان روش مناسب را انتخاب کند یا آنها را با هم تلفیق کند. باید توجه داشت که باید روشی انتخاب شود که علاقه و مشارکت دانش آموزان را به همراه داشته باشد، در غیر این صورت، کلاس بار علمی نخواهد داشت. استفاده صرف از روش سخنرانی، موجب می شود تا دانش آموزان کمتر در درس مشارکت داشته باشند، استفاده تلفیقی از روش ها می تواند این مشکل را حل بکند.