کاربرد ادبیات در پژوهش تاریخی( مطالعه موردی؛ عَتَبه الکَتبه)

مطالعات میان رشته ای در رشد و توسعه ی علوم انسانی به ویژه علم تاریخ، نقش بسزایی دارند. تا پیش از مکتب آنال مورخان در متون تاریخی، خود را محدود به مباحث سیاسی و نظامی آن هم از دریچه ی دربار می-نمودند. با ظهور و گسترش مکتب آنال، مباحث اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نیز مورد توجه قرار گرفت؛ لذا متونی که با هدف تاریخنگاری نوشته نشده بودند از جمله متون ادبی(شعر و نثر)، به یک منبع مهم و قابل توجه در پژوهش تاریخی مبدّل شدند. در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی، پس از مروری گذرا بر پیوند تاریخ و ادبیات، به اهمیّت عَتَبه الکَتبه به عنوان یک منبع ادبی در پژوهش تاریخی، پرداخته می شود. بنابر یافته های این پژوهش، عَتَبه الکَتبه در کنار کتاب های تاریخ سلجوقیه عمادالدین کاتبِ اصفهانی و مجمل-التواریخ و القصص، منبع مهمی برای عصر سلطان سنجر سلجوقی محسوب می گردد که محققان با بهره گیری از کتاب مذکور، ضمنِ آشنایی با ساختار اداری و دیوانی عصر سلطان سنجر سلجوقی، اطلاعات مبسوطی درباره ی صاحب منصبانِ ایشان، بدست می آوردند.