بررسی و مقایسه آموزش حضوری و یادگیری سیار بر خودپنداره و جرات مندی دانش آموزان متوسطه اول شهر همدان

مهارت های خودپنداره و خودآگاهی و جرات ورزی نقش مهمی در زندگی کودکان دارند.این مهار‌ت‌ها کودکان را برای رویارویی با مشکلات و چالش‌های زندگی آماده می کنند.امروزه با توجه به تغییر و تحولات و رشد و پیشرفت فناوری های جدید و فراگیری آموزش سیار در کشور، به کارگیری این فناوری به منظور دستیابی به اهداف اموزشی و تربیتی مستلزم بررسی علمی و همه جانبه آن، شناخت فرصت ها و تهدید های نظام اموزشی در به کارگیری آن، ترسیم وضعیت موجود و وضعیت مطلوب و برنامه ریزی برای رسیدن به وضعیت مطلوب است.بنابراین می بایست مهارت های فوق در کالبد آموزش سیار مورد بررسی قرار گیرد.پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودپنداره و جرات‌مندی دانش‌آموزان با آموزش حضوری و سیار دوره متوسطه اول شهر همدان انجام شد.تحقیق از نوع علی مقایسه ای بود.جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پایه های هفتم و هشتم شهر همدان به تعداد 450 نفر تشکیل داد. روش نمونه گیری تصادفی – خوشه ای بود که نمونه آماری بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیک 112 نفر انتخاب شدند. نمونه آماری این تحقیق 56 دانش آموز با آموزش سیار و 56 دانش آموز با آموزش حضوری به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه جایگزین شدند .ابزار پژوهش شامل دو مقیاس خودپنداره بک (1990) و جرات‌ورزی گمبریل و ریچی (1975) بود. جهت بررسی فرضیه‌های پژوهش از تحلیل واریانس یکراهه متغیری(anova) استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد بین جرات‌مندی و خودپنداره دانش آموزان با آموزش حضوری و سیار تفاوت معناداری وجود دارد.