فناوری‏های نوین: متافیزیک دانش و پداگوژی

پرداختن به پیامدهای حضور فناوری‏های نوین در عرصه‏های مختلف زندگی از جمله تعلیم و تربیت، امروزه در صدر تلاش‏های اندیشمندان قرار دارد. دانش یکی از اجزای کلیدی تشکیل دهنده هر فرایند پداگوژیک محسوب می‏شود. معلمان بر اساس تلقی‏ای که از دانش، آنگونه که در برنامه‏ها و محتواهای درسی در نظر گرفته شده است، روش‏های تدریس سازوار با آن را در نظر می‏گیرند. روش‏های تدریس باید زمینه دستیابی به دانش مفروض را برای یادگیرندگان فراهم نماید. بر این اساس می‏توان گفت که در فرایندهای پداگوژیک، روش‏های تدریس تابعی از نوع تلقی معلم از ماهیت و معنی دانشی است که یادگیرنده در پی دستیابی به آن است و هرگونه تغییر در ماهیت و معنای دانش بالضروره به تغییر در استراتژی‏ها و روش‏های یاددهی و یادگیری (پداگوژی) منجر خواهد شد. یکی از پیامدهای مهم فناوری‏های نوین، تغییر در ماهیت و معنی دانش و به عبارت دیگر آنگونه که در مقاله از آن یاد کرده‏ایم، ایجاد متافیزیک جدید برای دانش است به گونه‏ای که ماهیت و معنی و تلقی جدیدی از دانش پدیدار می‏گردد که این تغییر و تحول به نوبه خود استراتژی‏ها و روش‏های یاددهی و یادگیری(پداگوژی) را تحت تاثیر قرار می‏دهد. این مقاله به بررسی چند و چون اثرگذاری فناوری‏های نوین بر رویکردها، ماهیت و معنی دانش از یک سو(خلق متافیزیک نوین برای دانش) و سپس تبیین ویژگی‏ها و مولفه‏های پداگوژی همسو با فناوری‏های نوین و همچنین بررسی انواع پداگوژی متاثر از متافیزیک نوین دانش و دلالت‏های آن برای یاد دهنده و یادگیرنده در فرایند تدریس خواهد پرداخت.