مناسبات قدرت و آزادی (تحلیل ناتوانی ساختارها در اجرای حقوق اساسی)

قانون اساسی، ابزاری در نظام های مدرن در راستای حمایت از حقوق اساسی شهروندان و تعیین خط مشی و ساختار حکمرانی در رفتار با عموم توصیف می شود. این قانون عموماً واجد اصول و ظرفیت های قدرتمندی است که در صورت اجرا در سطحی حداکثری و در جهت منفعت عمومی قادر به تولید مقبولیت و افزایش رضایت شهروندان در عمل خواهد شد. در این پژوهش، به شیوه ای تحلیلی و بعضاً توصیفی، درصدد بیان این مطلب خواهیم بود که چنانچه در ارتباط دوسویه قدرت و آزادی ها، ساختارهای واجد اختیار سعی در دریافت و درک انتظارات شهروندان و توجه گسترده به تحولات حوزه عمومی داشته باشند، عملکرد موثر و موفق تری خواهند داشت. رسانه، انتخابات و ظرفیت جوامع مدنی به شکلی وسیع در این مورد زمینه های اثرگذار تلقی می شوند.