ارزیابی انتقادی مبانی اخلاقی قانون اساسی ایران

قانون اساسی به عنوان سند بنیادین یک نظام حقوقی درمقام تبیین استخوان بندی سیاسی یک نظام حدود اختیارات مقامات را از یک طرف و حقوق و آزادی های شهروندان را از طرف دیگر تدوین کرده است. خود می تواند به عنوان سندی تلقی شود که از درون مایه ای اخلاقی برخوردار است؛ همانطورکه علاوه بر مقدمه ی این سند در اصول مختلفه آن صریحاً یا تلویحاً استناد به اخلاق صورت پذیرفته است. در این نوشتار، ضمن تشریح هریک از رویکردهای سه گانه اخلاق هنجاری فضیلت گرایی، وظیفه گرایی و غایت گرایی به منظور واکاوی رویکرد اخلاقی متخذه در قانون اساسی به بررسی انتقادی اصول قانون اساسی مبتنی بر اخلاق خواهیم نشست.