تعارض بین حق بر غذا و عرضه محصولات تراریخته: تحلیل حقوقی و زیست محیطی

غذا یکی از ضروریات اساسی برای ادامه حیات بشر است. حق بر غذا در میثاق بین المللی به عنوان حق بنیادین هر فرد برای دسترسی پایدار بر غذای با کیفیت گنجانده شده است. دانشمندان و محققان عرصه زیست فناوری یکی از راه‌های رفع گرسنگی را تولید محصولات غذایی تراریخته می‌دانند هرچند به ظاهر عرضه محصولات غذایی تراریخته مزایایی را به دنبال داشته باشد اما مهندسی ژنتیک گامی بلند را در راستای تحقق انقلاب ژن برداشته و برای افزایش مواد غذایی از روش‌های مختلف اصلاحی استفاده کرده است که این موضوع موجب نگرانی و اختلاف سازمان‌های غیر دولتی و حامیان حقوق بشر شده است. این پژوهش با رویکرد توصیفی - تحلیلی و روش کتابخانه‌ای نگاشته شده است. در این پژوهش با بررسی مبانی حقوقی و چارچوب‌های زیست محیطی، تلاش شده تا تضادهایی که میان امنیت غذایی و خطرات بالقوه زیست محیطی محصولات تراریخته وجود دارد، شناسایی و تحلیل شود. سیاست‌ها و پیشنهاداتی توسط دول مختلف، در زمینه تولید و مصرف محصولات تراریخته برای کاهش این تعارضات ارائه شده است. یافته‌ها نشان می‌دهند که می‌توان از طریق ایجاد توازن میان مقررات ایمنی زیستی و نیاز به تامین غذای پایدار، این دو حق را با هم سازگار کرد.