چالش‌های حکمرانی خصوصی‌سازی در آموزش عالی: نگاهی به ابعاد مختلف و تاثیرات آن بر توسعه

خصوصی‌سازی سیستم‌های آموزش عالی به عنوان یکی از فرآیندهای کلیدی در مدیریت و حکمرانی علمی، در برخی کشورها به عنوان یک راهکار برای بهبود کیفیت و کارآیی آموزش و پژوهش در نظر گرفته می‌شود. با این حال، این روند ممکن است با چالش‌های متعددی مواجه شود که می‌تواند بر عدالت اجتماعی، کیفیت آموزشی، و توسعه پژوهشی تاثیرات منفی بگذارد. مقاله حاضر به بررسی چالش‌های ناشی از خصوصی‌سازی در آموزش عالی و تاثیرات آن بر حکمرانی علمی و فناوری می‌پردازد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع مروری بوده و در آن بر اساس مرور مقالات و پژوهش‌های معتبر مرتبط با مبحث خصوصی‌سازی نهادهای آموزشی چالش‌ها و فرصت‌ها احصا و دسته‌بندی شده است. یافته‌ها نشان می‌دهند که در پی این تحولات، مشکلاتی نظیر نابرابری در دسترسی به آموزش، کیفیت نامناسب در برخی موسسات خصوصی، فقدان شفافیت مالی، و دشواری در نظارت موثر بر موسسات آموزشی مشاهده می‌شود. علاوه بر این، نبود هماهنگی بین موسسات دولتی و خصوصی و کاهش هم‌افزایی‌های علمی از دیگر مشکلات شایع در این سیستم است. در این راستا، مقاله پیشنهاداتی برای مقابله با این چالش‌ها ارائه می‌دهد. این پیشنهادات شامل تدوین قوانین و مقررات دقیق برای خصوصی‌سازی، تقویت نظارت مستقل و مکانیزم‌های تضمین کیفیت، ایجاد محدودیت‌های شهریه‌ای و مدیریت منابع مالی به‌گونه‌ای که دسترسی عادلانه به آموزش فراهم شود، و ارتقای همکاری بین بخش‌های دولتی و خصوصی است. همچنین، ترویج فرهنگ تنوع و عدالت در دسترسی به آموزش، پشتیبانی از دانشگاه‌های خصوصی بر اساس اصول اخلاقی، و توسعه برنامه‌های آموزشی با رویکرد کارآفرینی و مهارت‌آموزی از دیگر راهکارهایی هستند که می‌توانند به بهبود حکمرانی علمی در سیستم‌های آموزش عالی خصوصی کمک کنند. این مقاله با تاکید بر ضرورت همکاری میان دولت، موسسات خصوصی و نهادهای نظارتی، به‌طور کلی به‌دنبال ایجاد یک مدل حکمرانی علمی است که منجر به ارتقای کیفیت و دسترسی عادلانه به آموزش عالی در چارچوب سیستم‌های خصوصی شود.