تعیین عمق موهو به روش پارکر-اولدنبرگ بهبود یافته در منطقه زاگرس

مرز جدا کننده پوسته وگوشته، ناپیوستگی موهو نامیده می‏شود که ارتباط مستقیمی با توپوگرافی سطح زمین دارد. برای محاسبه عمق موهو با استفاده از داده‌های گرانی از روش‏های متعددی از جمله بات، اویلر، پارکر-اولدنبرگ، استفاده می‏شود. یکی از کارآمدترین روش‏های وارون‏سازی برای تعیین مرز موهو، الگوریتم پارکر-اولدنبرگ بهبود یافته می‏باشد. در این روش نتایج براساس تکرار معکوس تبدیل فوریه حاصل می‏شود، این ویژگی سرعت محاسبات را افزایش می‌دهد و در مواقعی که با تعداد زیادی داده سروکار داریم این ویژگی قابل ملاحظه است. در وارون‏سازی داده‏های ژئوفیزیکی حساسیت داده با افزایش عمق کاهش می‌یابد، به عبارتی وضوح و تفکیک عمقی کاهش می‌یابد. این نکته در روش پارکر-اولدنبرگ تا حد زیادی بر طرف شده است. در داده مصنوعی دقت این روش بررسی شده است همچنین از این الگوریتم بر روی داده واقعی در پهنه زاگرس (منطقه محلات) استفاده شده است. نتایج حاصله با مطالعات قبلی در این منطقه همخوان است.