بازروایت از راه ترجمه برپایه الگوی بیکر؛ نمونه پژوهی ترجمه عربی داستان «خمره» هوشنگ مرادی کرمانی

برپایه الگوی بیکر، مترجم رویدادها و شخصیت های متن اصلی را بازروایت می کند و در فرایند ترجمه، استعاره پل - با هر دو کارکرد مثبت و منفی آن - نقشی محوری دارد. پس می توان ترجمه را همپای متن نخستین ارزش‌گذاری کرد. همچنین بر این اساس تمرکز بر روی زبان ادبی است و نه زبان روزمره. گونه ادبی داستان که سازمایه روایت در آن بسی برجسته است می تواند نمونه خصیصه نمایی از الگوی بازروایی از راه ترجمه بیکر باشد. این بازروایی، ژرف ساخت های فرهنگی نهفته در متن نخستین و چگونگی دریافت وبازنمایی آن در ترجمه را نمایان می سازد و به بازشناسی خود از راه دیگری کمک شایانی می کند. از این رو نوشتار پیش رو با نگاه به پیوندهای تاریخی- جغرافیایی- فرهنگی ژرف و دراز میان دو جامعه ایران و عراق، داستان “خمره” هوشنگ مرادی کرمانی و برگردان عربی آن از خیریه دماک قاسم را برمی گزیند تا با روش تحلیلی- توصیفی و کاوشی همسنجانه، دیگرسانی های روایت برگردان در برابر متن نخستین را برجسته سازد و کوششی باشد تا خود ایرانی را از نگاه دیگری عراقی به او بازشناساند.