نقش ایران و ایرانیان در متون ادب عربی

بی تردید فرهنگ و ادب هیچ ملتی نمی‌تواند از تاثیر دیگر فرهنگ‌ها بی‌نیاز باشد و فرهنگ و ادب عرب هم از این قاعده مستثنا نیست. اما سخن ما در تاثیر فرهنگ و ادب ایرانی بر عربی است؛ مخصوصاً در پی اثبات این مدعا هستیم که ادبیات عرب بیش از هر قومی، از ایرانیان رنگ پذیرفته است و دلیل بر این مدعا آنقدر زیاد است که جای هیچ گونه شک و شبهه‌ای باقی نمی‌ماند. این مقاله به نقش ایرانیان مسلمان در بسط و گسترش زبان عربی به عنوان زبان دینی جهان اسلام پرداخت .این پژوهش با استناد به متون اصلی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی ابعاد و زوایای این موضوع پرداخته و به این نتایج دست یافت که؛ ایرانیان به زبان عربی توجه ویژه ای داشته، و نقاط مشترکی بین ایرانیان و اعراب وجود دارد همانند ارتباط ادبی و فرهنگی. ایرانیان به سبب روحیه دانش طلبی و به علت نارسایی خط پهلوی از خط عربی استفاده می نمودند، زیرا آن را زبان دین می‌دانستند ولذا برای ترویج اندیشه‌های خود ناگزیر بودنداز زبان عربی استفاده نمایند،وبدین ترتیب ایرانیان با استفاده از روش‌های مختلف همچون تالیف و ترجمه آثار گوناگون به تکامل ادبیات عربی یاری رساندند.ایرانیان بیشترین تاثیر را در بسط وتکامل فقه اللغه، صرف ونحو وفن مقامه نویسی وارداویرافنامه داشتند .بطوری که بسیاری از علمای بزرگ صرف ونحو که اساس وشالوده ادبیات عربی را بنیان نهاده اند از ایرانیان بوده اند .