نقش ساختارگرایانه آل فرات دیوانسالار پر آوازه ایرانی دروزارت عباسی

آل فرات، خاندانی ایرانی نسب و شیعه مذهب بودندکه به دربار خلافت عباسی راه یافتند و منصب مهم وزارت را در عصر غیبت صغری عهده دار گشتند. ابوالحسن بن فرات مشهورترین فرد این خاندان است که در دوران خلافت مقتدر بالله سه بار بر مسند وزارت تکیه زد و در مجموع به مدت 6 سال کارهای دیوانی خلافت عباسی را به میل خود انجام داد. ابن فرات وزیری کاردان و خاصه در امور مالی دولت بسیار ماهر بود؛ این پژوهش تلاش دارد در باب این خاندان ایرانی نژاد که حضور پر رنگی در عرصة سیاست حکومت اسلامی داشته است، براساس مطالعات کتابخانه ای وبه شیوه توصیفی-تحلیلی کارکرد آت فرات رابه تصویر کشد. پرسش اصلی پژوهش این است که:آیا تشیع ابن فرات و گرایشش به استفاده از عناصر شیعی در امور سیاسی در ایجاد دشمنی علیه ایشان تاثیر داشته است؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که علاوه برجوسازیهای دشمنان درپی شایعات قرمطی گری، علاقه به مال اندوزی وی سبب عزل های پی در پی اش از منصب وزارت و در نهایت منجر به قتل خود و فرزندش را فراهم آورد.