بررسی برداشت مفسران فارسی زبان قرون میانه از داستان موسی و خضر

داستان حضرت موسی و خضر یکی از جالب و در عین حال چالش برانگیزترین داستان های قرآنی است. در آیات 65 تا 82 سوره‌ی کهف اشاره شده است که موسی پس از یافتن بنده‌ای از بندگان که به او رحمت و علم داده شده است خواستار همراهی با او و آموختن از او شد و بعد ادامه داستان بیان می شود.این داستان همانند بسیاری از داستان های قرآنی به اختصار آمده و جزئیات زیادی از آن بیان نشده است. مفسران قرآن در طی قرون مختلف سعی کرده‌اند با استفاده از روایات و منابع دیگر، تفسیر و شرحی برای این آیات قرآن ارائه دهند. این پژوهش با بررسی سه تفسیر فارسی زبان دوره سلجوقیان یعنی تفسیر سورآبادی، ابوالفتوح رازی و میبدی به روش توصیفی- تحلیلی در پی بردداشت های این مفسران از داستان موسی وخضر است. با بررسی تفاسیر منتخب می‌توان نتیجه گرفت که برخی از این مفسران در پی پیوند دادن داستان موسی و خضر با داستان‌ها و روایات دیگر بوده‌اند.