ایران و ایرانیان در متون تاریخی عربی

هدف از این پژوهش، تبیین ایران و ایرانیان در متون تاریخی عربی است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه‌ای نوشته شده است، نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که ایرانیان به زبان عربی توجه ویژه‌ای کردند؛ زیرا آن را زبان دین خود می‌دانستند و برای ترویج اندیشه‌های خود ناگزیر شدند زبان عربی را فرابگیرند. زبان عربی بنا به دلائل تاریخی، سیاسی و فرهنگی، به رشد لازم برای تدوین و کتابت نرسیده بود. ایرانیان از یک سو مهارت‌های خود را در اختیار عرب‌ها قرار دادند و از دیگر سو بادقت و باریک‌بینی در ادب عربی، قواعد و اصولی برای این زبان، استخراج کردند که یکی از نتایج آن، ظهور علوم ادبی چون بلاغت، صرف و نحو و آثار ارزشمند ماندگاری شد. این آثار با گذشت زمان، تبدیل به فرهنگ عربی شد و این گمان به وجود آمد که ادب فارسی و علوم ادبی مربوط به آن وابسته و برگرفته از ادب و فرهنگ عربی است. تلاش‌های ایرانیان، سبب ایجاد روابط علمی و تجاری میان عرب‌ها و مردم سایر سرزمین‌ها شد و در دیگر جنبه‌ها نیز پیشرفت‌هایی حاصل نمود و ردپای ایرانیان در مسیر پیشرفت اعراب تا قرن‌ها به‌خوبی خود را نشان داد.