نقش یادگیری الکترونیک و سواد رسانه ای در پیش بینی خودفرمانی فردی دانش آموزان (فناوری و مدرسه الگو)

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه نقش یادگیری الکترونیک و سواد رسانه ای در پیش بینی خودفرمانی فردی دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر زاهدان در سال تحصیلی 1401-1400بوده است. نمونه ای به حجم 371 نفر بر اساس جدول مورگان، و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای (مدرسه، کلاس) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سواد رسانه ای فلسفی (1393)، خود فرمانی فردی دسی وریان (1985)، یادگیری الکترونیک واتکینز و همکاران (2004) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان دادکه بین یادگیری الکترونیک و سواد رسانه ای با خودفرمانی فردی دانش آموزان رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد(.01/0>p، ). ترکیب خطی متغیر های پیش بین با ضریب همبستگی چند متغیره 515/0 و با 265/0 r^( 2)= ، واریانس خودفرمانی فردی را پیش بینی می‌کنند. یعنی ترکیب خطی یادگیری الکترونیک و سواد رسانه ای 5/26 در صد از واریانس خودفرمانی فردی را تبیین می کند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان نشان داد که یادگیری الکترونیک (01/0>p، 48/0= β) و سوادرسانه ای (05/0>p، 09/0= β) به صورت مثبت و معنی دار خودفرمانی فردی را پیش بینی می کند.