بررسی فاکتورهای موثر بر تولید منطقه ای فولاد سبز و مقایسه آن با روش های تولید مبتنی بر سوخت فسیلی کارخانه احیا مستقیم

فولاد کربن زدایی شده که با احیا سنگ آهن بر پایه هیدروژن سبز و ساخت فولاد مبتنی بر برق تجدیدپذیر امکان پذیر می شود، زنجیره تامین سنتی را با چالش مواجه خواهد کرد. این فرضیه، که قرار گیری فرآیندهای تولید با منابع انرژی تجدیدپذیر در یک مکان، بالاترین بهره وری انرژی و کاهش هزینه را ارائه می دهد، از طریق یک مطالعه موردی استرالیا-ژاپن مورد آزمایش قرارگرفت. صادرات مستقیم انرژی و سنگ معدن به تولیدکنندگان فولاد از راه دور (یعنی تولید مستقر در ژاپن)، در مقابل تولید یکجای آهن و فولاد با سنگ معدن فراوان و منابع انرژی تجدیدپذیر (یعنی تولید مستقر در استرالیا)، سبب افزایش مصرف انرژی و هزینه یکسان‌سازی شده فولاد به ترتیب به میزان 45 و 32 درصد، در بازه زمانی سال‌های 2030 و 2050 می شود. زنجیره‌های تامین 2030 به طور متوسط 12 درصد انرژی ‌زاتر و 23 درصد گران‌تر از 2050 مشابه است. برای کاهش هزینه فولاد سبز، در سال 2030 نیاز به مالیات کربن در محدوده 66 تا 192 دلار استرالیا به ازای هر تن co2 و در سال 2050 در محدوده 0 تا 70 دلار استرالیا به ازای هر تن co2 خواهد بود. نیاز کمتر به مالیات کربن در سال 2050 فقط از طریق تولید کاملاً مستقر در استرالیا قابل دستیابی است .علاوه بر این تولید 40 میلیون تن در سال فولاد بدون کربن نیاز به 74-129% از تولید برق فعلی استرالیا و 137 تا 328 میلیارد دلار استرالیا سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تولید برق خورشیدی، تولید و کشتی‌های حمل‌ونقل دارد.