مقایسه رفتار سینترینگ پوشش های tio2 و tio2-sio2 حاصل از فرآیند رسوبدهی الکتروفورتیکی روی فولاد زنگ‌نزن 316l

در این مقاله، به بررسی سنتز نانوذرات هسته پوسته tio2-sio2 و فرآیند رسوبدهی الکتروفورتیکی آن روی فولاد زنگ‌نزن 316l پرداخته شده است. همچنین، تاثیر عملیات زینترینگ بر ساختار و عملکرد سدی پوشش‌ها ارزیابی شد. ابتدا، با استفاده از روش سل ژل سونو شیمیایی، نانوذرات هسته پوسته tio2-sio2 سنتز گردید. سپس به صورت الکتروفورتیکی روی فولاد زنگ‌نزن l 316 رسوب داده شد و در دمای 1100 درجه سانتی‌گراد سینتر شد. فرآیند سینترینگ یک منطقه نفوذی گسترده غنی از عنصر کروم در پوشش tio2 در نزدیکی زیرلایه ایجاد کرد، در حالی که یک لایه میانی متراکم و پیوسته در پوشش tio2-sio2 ایجاد شد. این لایه از انتشار عناصر زیرلایه به سمت پوشش tio2-sio2 جلوگیری کرده و لذا از تشکیل فاز مضر cr2tio5 در طی فرآیند سینترینگ جلوگیری کرد. از طرفی، پوشش tio2-sio2 برخلاف پوشش tio2 که پر از ترک‌های عمیق و گسترده بود، سطحی بدون ترک را نشان داد. با توجه به نتایج آزمون امپدانس الکتروشیمیایی، بالاترین عملکرد سدی متعلق به پوشش tio2-sio2 بود که در آن مقاومت کل فارادیک 89 برابر بیشتر از پوشش tio2 و3/1 برابر بیشتر از زیرلایه آندایز شده پس از یک روز غوطه‌وری در محلول pbs بود.