بررسی تاثیر فرایند نورد بر جلوگیری از ایجاد و گسترش ترک‌های ناشی از هیدروژن در فولاد api 5l x65 ms

ترک‌های ناشی از هیدروژن، نوع رایجی از شکست در محیط‌های حاوی سیالات ترش هستند که در اثر تجمع هیدروژن اتمی در محل نایکنواختی‌ها در فولاد، مانند عیوب شبکه کریستالی و خط جدایش عناصر آلیاژی ایجاد می‌شوند. در این پژوهش تاثیر فرایند نورد بر بهبود مقاومت فولاد در برابر ایجاد و گسترش ترک‌های ناشی از هیدروژن بدون کاهش در نتایج خواص مکانیکی مورد بررسی قرار گرفته است. تمام تختال‌های مورد استفاده در این پژوهش دارای درجه یکسانی از جدیش مرکزی هستند. از تست پیچش داغ به‌منظور تعیین دمای هوای استحاله و همچنین دمای توقف تبلور مجدد، استفاده شده است. برنامه‌های نورد متفاوتی به‌منظور تولید پلیت برای ساخت لوله با گرید api 5l x65 ms طراحی و اجرا شد. به‌منظور بررسی اثربخشی اقدامات انجام شد طی برنامه‌های نورد متفاوت از تست خوردگی ناشی از هیدروژن مطابق استاندارد nace tm 0284: 2016، میکروسکوپ نوری و تست کشش استفاده شده است.