دلالت‌های قواعد فقهی برای سیاست‌گذاری فضای مجازی

در این مقاله دلالت‌های قواعد فقهی برای سیاست‌گذاری فضای مجازی مورد واکاوی قرار گرفته است و انتخاب قواعد فقهی از آن رو صورت گرفته است که  این قواعد به طور ماهوی یک حکمِ کلیِ مرحله عمل و کار است و یک مرحله از اجرا فاصله دارد و از این رو متناسب با کاربرد آن در سیاست‌گذاری حوزه‌های مختلف است. پرسش اصلی پژوهش چیستی این دلالت‌ها است و بر این اساس هشت قاعده فقهی شامل لاضرر، نفی سبیل، حرمت اختلال در نظام، اعانه بر اثم، اتلاف، مصلحت، تعظیم شعائر و تحذیر مورد واکاوی و دلالت‎پژوهی قرار گرفتند. پژوهش از حیث پارادایم روش‌شناسی یک پژوهش کیفی است و گردآوری داده‌ها به صورت اسنادی و کتابخانه‌ای و تجزیه و تحلیل به روش دلالت‌پژوهی انجام شده است. مقاله حاضر نشان‌گر آن است که قواعد فقهی برای لایه‌های سه‌گانه زیرساخت، سرویس و خدمات و محتوا دارای دلالت‌های اختصاصی است. 

implications of jurisprudence rules for virtual space policy making

in this article, the implications of jurisprudence rules for the policy of virtual space have been analyzed and the selection of jurisprudence rules has been made because these rules are essentially a general ruling of the stage of action and work and are one step away from implementation, and hence it is suitable for its use in policy making in different fields. the main question of the research is what these meanings are, and based on this, eight jurisprudential rules, including harm, negation of mustache, sanctity of disruption in the system, contribution to harm, waste, expediency, bowing to rituals and warning, were analyzed and their meanings were studied. in terms of methodological paradigm, the research is a qualitative research, and data collection was done in the form of documents and libraries, and the analysis was done by the implication research method. this article shows that jurisprudence rules have specific implications for the three layers of infrastructure, service, and content.