توسعه‌ی روش‌شناسی ارتباطات با تمرکز بر زمینه‌های ارتباطی میان مطالعات گفتمان با دانش فقه

این مقاله در پی ارائه‌ی پاسخ به این پرسش اصلی است که با رویکرد مطالعات میان‌رشته‌ای و با استفاده از الگوی خادم – مخدوم، چگونه می‌توان از نقاط مشترک و دستاوردهای میان مطالعات گفتمان (به‌مثابه خادم) با دانش فقه (به‌مثابه مخدوم) سخن گفت؛ بر این پایه، مطالعات گفتمان در توسعه‌ی دستگاه روش‌شناختی اصول فقه می‌تواند موثر باشد، از جمله در شناخت فرآیند تکون معرفت در منطق فهم دین و توسعه‌ی معنایی مبحث دلالت، موجب توسعه‌ی مباحث و استفاده از ظرفیت‌های این مطالعات شود. مطالعات گفتمان، امکان توسعه‌ی فقه اجتماعی را با تمرکز بر شناخت تغییرات اجتماعی، توسعه‌ی شناخت عرف و توسعه‌ی موضوع‌شناسی فراهم خواهند کرد. این مقاله با طرح «شان گفتمانی ولیّ فقیه» به مهم‌ترین دستاوردهای مطالعات گفتمان در فقه حکومتی پرداخته است. 

development of communication methodology based on common fields between discourse studies and fiqh (islamic jurisprudence)

this article addresses the main question that by using the service provider-served model in interdisciplinary studies, how can we talk about common areas and achievements between discourse studies (service provider) and fiqh (served) knowledge.based on this, discourse studies can be effective in the methodological development of the principles of jurisprudence, including in understanding the process of creating knowledge in the logic of understanding religion and the semantic development of the subject of denotation. discourse studies will enable the development of social jurisprudence by focusing on the recognition of social changes, the development of the knowledge of customs and the development of thematics.this article has discussed the most important achievements of discourse studies in governmental jurisprudence by stating discourse creation in the theory of guardianship of the  fiqh (islamic jurist).