ارزش نظر برائت هیات منصفه دادگاه مطبوعات برای دادگاه و شکایت فرجامی (نقدی بر دادنامه شماره140006390000381005 مورخ 31/05/1400 صادر شده از شعبه 42 دیوان عالی کشور)

در جرایم مطبوعاتی، ممکن است دادگاه نخستین بر اساس رای هیات منصفه حکم به برائت و یا محکومیت متهم را صادر نماید. حکم محکومیت بر اساس تبصره 3 ماده 43 قانون مطبوعات (مصوب 22/12/1364) قابل فرجام خواهی است. اما در خصوص قابل فرجام بودن حکم برائت تصریحی در قانون وجود ندارد. آیا باید در این خصوص به قاعده عام عدم قطعیت آراء کیفری رجوع نمود یا اینکه قانونگذار از تدوین قانون به این شکل مصلحت خاصی را مد نظر داشته است؟  در این راستا شعبه 42 دیوان عالی کشور در برداشت از تبصره 3 ماده 43 قانون مطبوعات و نیز بنیادهای قانون مطبوعات که مبتنی بر اصل آزادی مطبوعات در بیان اندیشه هاست، عقیده بر قطعیت رای برائت صادر شده از دادگاه نخستین در جرایم مطبوعاتی دارد که البته این گرایش با ماهیت حقوق و آزادی مطبوعات سازگار است.

the value of the jury's acquittal opinion of the press court for proceeding and appeal (a comment on the judgment number 140006390000381005 dated 05/31/1400 issued by the 42nd branch of the supreme court)

in press crime, perhaps lower court acquit or convict accused based on jurie’s opinion. the conviction is appealable based on article 43 (3) of press law 1986, but about appealable of acquittal (no guilty) the law is silent. is that appealable based on general rules or legislator contemplated to special expediency? 42th branch of supreme court base on inference of 43 (3) of press law 1986 and foundation of press law, which is based on liberty of press, upheld acquittal judgment issued by lower court, a non-appeal judgment (final); a judgment that is conform to the nature press activities and liberty of press law.