مقایسه استرس ادراک‌شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در زنان مبتلا به دیابت نوع یک و دو

هدف از پژوهش حاضر مقایسه استرس ادراک‌ شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری را کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو شهر تبریز در سال 1402 بود که عضو انجمن دیابت این شهر بودند تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 100 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو؛ (50 نفر) زنان مبتلا به دیابت نوع یک و (50 نفر) زنان مبتلا به دیابت نوع دو بودند. به منظور مقایسه با گروه هدف، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌های استرس ادراک‌شده کوهن (1983)، احساس انسجام فلسنبرگ (2006) و تبعیت از درمان بیماری های مزمن مدانلو (1392) مورد آزمون قرار گرفتند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل فرضیه‌ها نشان‌دهنده این بود که بین بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو از نظر استرس ادراک‌شده و مولفه‌های آن (خودکارآمدی ادراک ‌شده و درماندگی ادراک شده) (0.05p>) ، احساس انسجام و مولفه‌های آن (فهم‌پذیری (توانایی درک)، توانایی مدیریت و معناداری) (0.05p>) و پایبندی به درمان و مولفه های آن (اهتمام در درمان، تمایل به مشارکت در درمان، توانایی تطابق، تلفیق درمان با زندگی، چسبیدن به درمان، تعهد به درمان و تردید در اجرای درمان) (0.05p>) تفاوت‌ معنی‌دار وجود ندارد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت میزان استرس ادراک شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در هر دو گروه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو به یک اندازه است.

comparison of perceived stress, sense of coherence and adherence to treatment in women with type 1 and type 2 diabetes

the aim of this study was to compare perceived stress, sense of coherence and adherence to treatmentin patients with type 1 and type 2 diabetes. the research method was causal-comparative. the statisticalpopulation consisted of all patients with type 1 and type 2 diabetes in tabriz city in 2023 (1402 in shamsicalendar) who were members of the diabetes association of this city. the statistical sample included 100patients with type 1 and type 2 diabetes, 50 women with type 1 diabetes and 50 women with type 2diabetes. participants were selected using a purposeful sampling method, and the data were collectedusing cohen's perceived stress scale (1983), felsenberg's sense of coherence scale (2006), andmadanlo's adherence to treatment questionnaire for chronic diseases (2013). to analyze the data, themultivariate analysis of variance (manova) test was used. the analysis of the research hypothesesindicated that here was no significant difference between patients with type 1 and type 2 diabetes interms of perceived stress and its components (perceived self-efficacy and perceived helplessness)(p>0.05), sense of coherence and its components (comprehensibility [ability to understand],management ability and meaningfulness) (p>0.05) and adherence to treatment and its components(interest in treatment, willingness to participate in treatment, ability to adapt, integration of treatmentwith life, adherence to treatment, commitment to treatment and hesitation in implementation treatment)(p>0.05). according to the obtained results, it can be said that the amount of perceived stress, sense ofcoherence and adherence to treatment is the same in both groups of patients with type 1 and type 2diabetes.