بررسی عوامل موثر بر دلبستگی مکانی دانشجویان دختر به فضاهای تعاملی: مطالعه موردی محوطۀ کافه - رستوران‌های مجتمع تجاری رویال

دلبستگی مکانی یکی از مفاهیم کلیدی در مطالعات روان‌شناسی محیطی و جغرافیای انسانی است که به پیوندهای عاطفی، اجتماعی و عملکردی افراد با مکان‌ها اشاره دارد. فضاهای عمومی شهری، به‌ویژه مکان‌هایی که بستری برای تعاملات اجتماعی و تجربه‌های مشترک فراهم می‌کنند، می‌توانند موجب تقویت این دلبستگی شوند. محوطۀ کافه - رستوران‌ مجتمع تجاری رویال سعادت‌آباد یکی از این فضاهاست که به دلیل ویژگی‌های خاص خود، مورد توجه دانشجویان دختر قرار گرفته و به مکانی برای تجمع، تعامل و گذران اوقات فراغت تبدیل شده است. این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر دلبستگی مکانی دانشجویان دختر به این فضا انجام شده است و می‌کوشد تا تاثیر ویژگی‌های کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و فردی را بر میزان این دلبستگی تبیین کند. روش تحقیق این مطالعه ترکیبی از روش‌های کیفی و کمی است. در بخش کیفی، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با 20 دانشجوی دختر که به‌طور مستمر از این محوطۀ کافه - رستوران‌ استفاده می‌کردند، انجام شد و تحلیل محتوای آن‌ها به شناسایی مهم‌ترین مولفه‌های تاثیرگذار بر دلبستگی مکانی منجر گردید. سپس، با طراحی پرسشنامه‌ای بر اساس یافته‌های کیفی، اطلاعات 200 دانشجو گردآوری شد. داده‌های به‌دست‌آمده از طریق آمار توصیفی و آزمون‌های همبستگی و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت تا میزان تاثیر هر یک از عوامل شناسایی‌شده مشخص شود. نتایج نشان داد که دلبستگی مکانی در این فضا تحت تاثیر ترکیبی از عوامل کالبدی، اجتماعی و تجربی قرار دارد. در میان این عوامل، ویژگی‌های کالبدی مانند طراحی فضا، نورپردازی و چیدمان، امکان تعاملات اجتماعی، و خاطرات مشترک و تجربه‌های گذشته بیشترین تاثیر را در ایجاد این دلبستگی داشتند. عامل اجتماعی که شامل حضور گروه‌های مشابه، احساس راحتی در تعاملات و امکان تجربه‌ی جمعی بود، به شکل معناداری در تکرار حضور دانشجویان در این مکان نقش داشت. همچنین، تجربه‌های گذشته و خاطرات مثبت ایجادشده در این فضا موجب افزایش حس تعلق کاربران شد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که دلبستگی به مکان صرفاً یک واکنش فردی نیست، بلکه نتیجه تعاملات اجتماعی، خاطرات مشترک و کیفیت کالبدی محیط است که در گذر زمان شکل می‌گیرد.

examining the factors influencing female students' place attachment to interactive spaces: a case study of the café-restaurant area in the royal commercial complex

place attachment is a key concept in environmental psychology and human geography, referring to individuals' emotional, social, and functional bonds with places. urban public spaces, particularly those that facilitate social interactions and shared experiences, can enhance this attachment. the café-restaurant area of the royal commercial complex in saadat abad is one such space that has attracted female students due to its distinctive features, making it a gathering spot for socialization and leisure. this study aims to examine the factors influencing female students' place attachment to this space by exploring the impact of physical, social, cultural, and individual characteristics on the level of attachment. the research employs a mixed-methods approach. in the qualitative phase, semi-structured interviews were conducted with 20 female students who regularly frequented the café-restaurant area. content analysis of these interviews identified key components affecting place attachment. based on these findings, a questionnaire was designed and administered to 200 students in the quantitative phase. the collected data were analyzed using descriptive statistics, correlation tests, and regression analysis to determine the impact of each identified factor. the results indicate that place attachment in this space is shaped by a combination of physical, social, and experiential factors. among these, physical attributes such as spatial design, lighting, and layout, along with opportunities for social interaction and shared memories, had the most significant impact on fostering attachment. social factors, including the presence of like-minded groups, a sense of comfort in interactions, and the possibility of collective experiences, played a crucial role in students' repeated visits to the location. furthermore, past experiences and positive memories associated with the space enhanced users’ sense of belonging. these findings suggest that place attachment is not merely an individual response but rather a product of social interactions, shared memories, and the quality of the physical environment, evolving over time.