مطالعه تطبیقی مسئولیت مدنی رسانه در افشای اطلاعات اشخاص

در کنوانسیون اروپا در اکتبر ،1996به موضوع حق حفظ اطلاعات اشاره شده است که با درنظر گرفتن «اصل دسترسی آزاد به اطلاعات»، درباره فعالیت رسانه ها، این آزادی را به شرطی پذیرفته است که موجد برنامه سازی رسانه ای زیانبار یا تقصیرآمیز نباشد به طوری که در بندهای 6 ،5و 7از این کنوانسیون صراحتا به این موضوع اشاره شده است.مبنای مسئولیت مدنی در نظام حقوقی ایران بر مبنای قاعده عام ماده 1قانون مسئولیت مدنی و نظریه تقصیر است. منتها در رابطه با مسئولیت رسانه ها و افشای اطلاعات، با توجه به وجود خسارات مستمر، باید قائل به نظریه ترکیبی شد. مطابق با ماده 8از قانون مذکور، می توان مبنای مسئولیت مدنی را به دو مرحله ی موقوف شدن عملیات زیانبار و بدون نیاز به اثبات تقصیر و مطالبه خسارات، بعد از اثبات تقصیر عامل زیان، تقسیم نمود.در رابطه با تعیین عامل زیان در محیط رسانه و رابطه سببیت، در نظام حقوقی ایران بر اساس قانون مطبوعات سال ،1364مسئولیت متوجه مدیر مسئول است و در برخی دیگر از نظام های حقوقی جهان، ازجمله انگلیس متوجه صاحب امتیاز است.سوال اصلی این پژوهش این است که آیا مبنای مسئولیت مدنی رسانه در افشای اطلاعات، استثناء بر قاعده عام ماده 1قانون مسئولیت مدنی ایران است؟ و بر اساس مبنای مفروض، کدام یک از اعضاء رسانه مسئول جبران خسارات می باشند؟ این پژوهش بر اساس نحوه گردآوری داده ها، از نوع توصیفی و روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای می باشد.