حق دسترسی به اینترنت در شرایط اضطراری

دسترسی به اینترنت یکی از بزرگترین تحولاتی است که زندگی مردم را در همه ابعاد متحول کرده است و حق دسترسی به آن به عنوان یکی از حقوق زیربنایی برای سایر حقوق بشری (هر سه نسل حقوق بشر) مطرح شده است. از مهمترین اموری که نقض این حق (همچون سایر حقوق بشر) را در پی دارد، شرایط اضطراری است. در همه نظام‌های حقوقی برای شرایط اضطراری قواعدی وضع کرده‌اند که بتوانند در چنین شرایطی هم حق جامعه در حفظ خود را به رسمیت بشناسند و هم از تعدی خودسرانه و گسترده و غیرمنطقی به حقوق و آزادی‌ها را بگیرند. ما تلاش کردیم اولاً تحلیلی حقوقی درباره دسترسی به اینترنت را به عنوان یکی از حقوق بشر نشان دهیم و ابعاد آن را بررسی کنیم و از سوی دیگر به بررسی وضعیت اضطراری و قواعد حاکم بر آن بپردازیم و در نهایت محدودیت اینترنت در شرایط اضطراری را بررسی کنیم. ما با استفاده از روش جمع‌آوری کتابخانه‌ای و تحلیل کیفی داده‌ها به این نتیجه رسیدیم که به دلیل عدم تجربه رسمی شرایط اضطراری، سازوکار روشن برای اجرای اصل 79 قانون اساسی نداریم و مشخص نیست صلاحیت‌های نهادهای مختلف در شرایط غیر عادی چیست. نتیجه این امر تعدی به حق دسترسی مردم به اینترنت بوده است و باید برای آن قواعد روشن و قابل ارزیابی وضع شود.