استفاده از لایه های تثبیت شده با سیمان در نواحی انتقال پل ها و آبروها (مطالعه موردی: راه آهن سریع السیر تهران- قم- اصفهان)

یکی از مسائل مهم در بهره برداری از انواع راه ها و خطوط ریلی، بروز نشست در محل دسترسی پل ها و آبروها است. این مشکل به جهت نشست و یا تغییر مکان نسبی بین عرشه یا دال بتنی و خاکریز دسترسی بوجود می آید که ناشی از تغییرات ناگهانی سختی در این مناطق است. یکی از روش های اعمال تدریجی سختی در نواحی دسترسی، اجرای لایه های تثبیت شده در ناحیه انتقال است. در این مقاله با توجه به الزامات و مشخصات خاص طراحی و اجرای خطوط راه آهن سریع السیر، با طراحی یک ناحیه انتقالی، طرح اختلاط و روش اجرای مناسب آن پیشنهاد گردید. برای این منظور یک خط بالاستی همراه با یک آبروی بتنی واقع در مسیر راه آهن سریع السیر تهران- قم- اصفهان مدل سازی و تاثیر وجود لایه تثبیت شده با سیمان در ناحیه انتقال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان داد که با تغییرات تدریجی سختی در ناحیه انتقال، نشست ها و خرابی های ناشی از آن در این نواحی به طور موثری کاهش می یابد.