بازطراحی و بررسی نتایج المان‌های بتنی پروژه راه آهن دورود خرم آباد (مطالعه موردی: پایه پل کیلومتر 560+74 پروژه راه آهن دورود خرم آباد)

پلهای راه‌آهن نقش کلیدی در شبکه ریلی کشور دارند و معمولا طوری طراحی می‌شوند که تا صد سال بطور ایمن قابل استفاده باشند. در مواردی مشاهده می‌شود که به دلایل مختلفی از قبیل عوامل خارجی یا کیفیت و دقت پایین حین ساخت پل، نیاز به مقاوم‌سازی پیدا می‌کند. در این مقاله به بحث مقاوم‌سازی پایه پل کیلومتر 560+74 راه‌آهن درود-خرم آباد که در حین بتن ریزی آن به مقاومت فشاری کمتر از حد انتظار رسیده است، پرداخته شد.از بین روش‌های بررسی شده گزینه‌ی ژاکت بتنی به علت افزایش وزن سازه گزینه منتخب نبوده و مردود می‌باشد. گزینه‌ی ژاکت فلزی نیز علی ‌رغم بالا بردن ظرفیت مقطع به میزان بسیار زیاد، به علت جلوگیری از لغزش نیازمند ایجاد سوراخ در بدنه‌ پایه بتنی بوده و این عمل باعث آسیب رساندن به پایه می‌شود. با بررسی‌های صورت گرفته مشخص شد که سازه دارای ضعف برشی می‌باشد که برای جبران آن روش استفاده از cfrp که باعث افزایش 27 درصدی مقاومت برشی و همچنین استفاده از غلاف فولادی بصورت تسمه‌های 6 میلیمتری پیشنهاد شده است. استفاده از cfrp در دوجه کناری پایه بعلت عدم آسیب رساندن به سازه موجود نسبت به غلاف فولادی دارای ارجحیت می‌باشد.