بررسی تغییرات کاربری های شهری از نظر شاخص های کارآمدی در دوران پاندمی (مطالعه موردی: منطقه 12 تهران)

استفاده صحیح و آماده سازی زمین، هدف اصلی برنامه ریزی کاربری اراضی است. لیکن برنامه ریزی کاربری زمین، ابتدا به محیط فیزیکی و سپس به مکان یابی فعالیت های صنعتی، مسکونی و ... در ارتباط با یکدیگر می پردازد. کاربری زمین شهری انواع فعالیت های شهری مانند مسکونی، درمانی، آموزشی، اداری، راهها، معابر و نظایر آنها و تغییرات صورت گرفته شده از کاربری زمین را مشخص میکند، بنابراین مطالعه روند کاربری به منظور درک صحیح از تغییرات به وجود آمده در کاربری های شهری که بیشتر به دلیل رشد و توسعه جمعیت شهری بوده است، از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به ماهیت پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت اسنادی و نیز پیمایشی انجام گرفته است. نتایج حاکی از آن بود که وضعیت کارایی کاربری های شهری به جز در دو کاربری گردشگری و ورزشی-تفریحی معنی دار و همچنین مطلوب میباشد.