بازشناسی مولفه‌های کیفیت طراحی شهریِ اکوتوریسم مبنا

پژوهش حاضر در نظر دارد با استفاده از ظرفیت های طراحی شهری به خصوص مکان سازی با مدل مکان پایدار به چارچوبی طراحانه دست‌یافته تا این گونه به تعادل میان نیازهای گردشگر و ساکن رسید. روش این پژوهش کمی و از نوع توصیفی تحلیلی است. برای ارائه مولفه‌های طراحانه اکوتوریسم شهری از روش دلفی در سه مرحله استفاده‌شده است.نتایج این پژوهش نشان می‌دهد تمامی مولفه‌های به‌دست‌آمده در تحقق طراحی شهری اکوتوریسم مبنا تاثیرگذارند اما تاثیر آن‌ها در ابعاد مختلف بسیار متفاوت است. مولفه‌های بیان‌شده در بعد تجربی-زیبایی شناختی (اولویت فضاهای باز به بسته، افزایش عرصه‌های عمومی، رعایت مقیاس انسانی فضاها، رعایت سلسله‌مراتب دسترسی و خوانایی فضا) و در بعد عملکردی (سرزندگی، رعایت مقیاس محلی فعالیت‌ها و حفظ یکپارچگی فضا) و در بعد زیست‌محیطی (زمینه گرایی، طراحی همساز با طبیعت، پیاده مداری و ایجاد منظر ذهنی سبز برای ساکنان و گردشگران) تاثیر بیشتری بر تحقق معیارهای اکوتوریسم شهری به‌عنوان گردشگری پایدار دارد.

recognizing the quality components of ecotourism-led urban design

this research employs urban design principles, specifically leveraging a sustainable placemaking model, to attain equilibrium between tourist and resident requirements. utilizing a quantitative and descriptive-analytical methodology, the study employs the delphi method across three stages to elucidate the ecological components of urban design. results indicate that components within the experiential-aesthetic, functional, and environmental dimensions exert varying yet substantial influences on the realization of ecotourism-led urban design, thereby contributing to the establishment of a sustainable tourism paradigm.