بررسی خودترمیمی در مخلوط‌های آسفالت

آسفالت یک مخلوط پیچیده از پلیمرهای آلی است که دارای قابلیت خودترمیمی طبیعی می باشد و به آن، این امکان را می دهد که آسیب های میکروترک را تعمیر کند که این ویژگی، مشخصه ای منحصربه‌فرد برای این ماده است. برخلاف پلیمرها، مکانیزم ترمیم در آسفالت به ‌وضوح تعریف نشده است و شامل تعامل پیچیده‌ای از فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی است. در سطح کلان، این پدیده را می‌توان به عنوان یک واکنش ذاتی لحاظ کرد که به بسته‌شدن ترک‌ها منجر می شود و در نهایت، خواص مکانیکی ماده را بازیابی می‌کند. فرآیند ترمیم تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله دما، زمان و حالت فیزیکی آسفالت قرار دارد که به دوام و طول عمر کلی آن کمک می‌کند. هدف این تحقیق، بررسی و ارزیابی رفتار خودترمیمی آسفالت با تمرکز بر تکنیک هایی مانند گرمایش القایی و استفاده از نانوذرات است. همچنین این مطالعه به بررسی چگونگی تاثیر این عوامل بر خواص رئولوژیکی آسفالت پرداخته و به دنبال درک مکانیزم هایی است که فرآیند ترمیم را پشتیبانی می کنند. علاوه بر این، تحقیق به دنبال ارائه بینش های جدیدی در راستای بهبود دوام آسفالت از طریق تکنیک های نوآورانه است و به توسعه مصالح ساختمانی پایدار و کارآمدتر در زمینه مهندسی عمران کمک می کند.