بررسی کیفیت شیمیایی و تغییرات پارامترهای کیفی آب رودخانه کلارود در محل ایستگاه دیوا

رودخانه‌ها به عنوان یکی از منابع اساسی تامین آب برای مصارف گوناگون از جمله کشاورزی، شرب و صنعت مطرح می‌باشند. رودخانه کلارود یکی از سرشاخه‌های مهم رودخانه بابل‌رود است که در جنوب شهر بابل واقع شده است. هدف از این تحقیق، ارزیابی تغییرات پارامترهای کیفی آب این رودخانه و مقایسه آن با استاندارد سازمان بهداشت جهانی (who) و همچنین طبقه‌بندی آب توسط روش‌های گرافیکی از قبیل نمودارهای ویلکوکس و شولر می‌باشد. جهت پایش کیفیت آب از داده‌های اندازه‌گیری شده از سال 1354 تا 1396 (بجز سال‌های 1366-1381) ایستگاه دیوا استفاده گردید. اهمیت این ایستگاه به دلیل نزدیکی آن به محور پیشنهادی سد کلارود است که مطالعات مرحله اول احداث آن به تازگی انجام شده است. پس از انجام کنترل‌های لازم در خصوص صحت و دقت آمارها، تعداد 272 نمونه برای تجزیه تحلیل کیفی آب باقی ماند. مقادیر حداقل، حداکثر و میانگین پارامترهای ec، tds، ph، ca، mg، na،k ، so4، cl، hco3 و co3 محاسبه و سپس با استاندارد سازمان جهانی بهداشت مقایسه شد. نتایج حاصل از بررسی‌ها نشان داد که اکثر متغیرهای کیفی آب دارای مقادیری در محدودة مطلوب و مجاز استاندارد who هستند. بر اساس دیاگرام شولر تمام نمونه‌های مربوط به آب رودخانه در شرایط خوب از نظر شرب قرار داشته و منعی از نظر شرب ندارند. همچنین نمودار ویلکوکس نشان می‌دهد که تمامی نمونه‌ها در گروه c2-s1 قرارگرفته‌اند و برای کشاورزی مناسب می‌باشند.