اصول طراحی پارک‌های شهری براساس ویژگی‌های محیطی پارک در راستای ایجاد حس تعلق افراد

رشد جمعیت، گسترش فناوری و وسعت زیاد شهرها، طبیعت و فضاهای سبز درون‌شهری مورد نیاز بشر را کم‌رنگ کرده است. وجود فضاهای شهری کسالت‌آور، بی‌انگیزه، بی‌کیفیت، غیرانسانی و بی‌معنی از ویژگی‌های بارز شهرهای حاضر شده است که همچنان نیز به راه خود ادامه می‌دهند. پارک‌های شهری به‌ مثابة یکی از عناصر مهم فضاهای عمومی، نقش مهمی در تامین اوقات فراغت شهروندان دارند. وجود سرزندگی در این فضاها، زمینة جذب بیشتر جمعیت و ارتقای تعاملات اجتماعی و در ادامه، ایجاد حس تعلق را فراهم می‌کند؛ بنابراین هدف این پژوهش، شناخت ویژگی‌های محیطی پارک‌ها در راستای ایجاد حس تعلق افراد است. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی و به ‌لحاظ ماهیت، توصیفی‌- تحلیلی است. داده‌های مورد نیاز با استفاده از روش اسنادی و میدانی به دست آمده است. براساس نتایج به دست آمده می‌توان عنوان کرد که اگر پارک‌های شهری بر اساس ویژگی‌های محیطی هر منطقه و اقلیم و متناسب با نیازهای کاربران طراحی گردد، باعث حضور بیشتر افراد در پارک و مانایی آن‌ها (که همین مهم، یعنی حس تعلق افراد) می‌شود.