مطالعه خرابی پیشرونده در ساختمان‌های بتن آرمه با در نظر گرفتن اثرات اندرکنش خاک و سازه

تخریب پیشرونده عبارت است از شکست کل سازه و یا بخش نسبتاً وسیع یا مهمی از آن، ناشی از حوادث محلی مانند شکست در یک یا چند عضو باربر ثقلی و یا جانبی و عدم توانایی اعضای مجاور برای بازتوزیع اضافه بار از طریق مسیری که بتواند پایداری و پیوستگی کلی را حفظ کند. مطابق تعریف آیین‌نامه بارگذاری ساختمان آمریکا (asce) تخریب پیشرونده عبارت است از پخش شدن شکست اولیه محلی از المانی به المان دیگر که نتیجه آن تخریب کل سازه و یا بخش وسیع نامتناسبی از آن است. در این تحقیق، دو مدل 4 و 8 طبقه قاب خمشی بتن مسلح که ارتفاع هر طبقه 3 متر و طول دهانه‌ها در راستای طولی و عرضی 5 متر فرض گردیده، مطالعه شده است. سازه‌ها بر اساس آیین‌نامه زلزله ایران در مناطق زلزله‌خیز خیلی زیاد بارگذاری شدند و برای تحلیل و بررسی مدل‌ها در برابر پدیده‌ی خرابی پیشرونده و ارزیابی مقاومت سازه‌ها در برابر آن از تحلیل استاتیکی غیرخطی بار افزاینده قائم بر اساس آیین‌نامه gsa استفاده شده است. نتایج تحلیل مدل‌ها نشان می‌دهد که اثر اندرکنش خاک- سازه بر خرابی پیشرونده قابل توجه بوده که در سازه‌های با تعداد طبقات بیشتر این تاثیرپذیری محسوس‌تر است.