مطالعه‌ای بر طراحی محتوایی یک سیستم آب‌شیرین‌کن سبز

امروزه استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای نمک‌زدایی آب دریا یک گزینه معقول و از نظر فنی بالغ برای مشکلات نوظهور و استرس‌زا انرژی و آب به نظر می‌رسد. بدین منظور در این مطالعه به بررسی عملکرد روش‌های متعدد شیرین‌سازی از منظر انرژی، کارایی و هزینه پرداخته شده است. بررسی‌ها مبین این است که روش اسمز معکوس در بین گزینه‌های موجود و مورد استفاده کنونی بالاترین کیفیت آب شیرین و کمترین تراز انرژی مورد نیاز را به خود اختصاص داده است. به علاوه، با توجه به پتانسیل‌های بالقوه انرژی در امواج دریا که در محیط اقیانوسی- دریایی پرتکرارترین پدیده محیطی است، با در نظر گرفتن یک مدل شناور ثابت مستطیل شکل، حدود نیروهای امواج بر جسم شناور محاسبه شده است. نتایج حاکی از آن است که با انتخاب ابعاد هندسی متناسب با طول امواج غالب در یک محیط، می‌توان به نیروهایی در حد نیروی شناوری در جهت قائم و تا حدود 35% این نیرو در جهت افقی دست یافت. لذا بهره‌برداری از روش اسمز معکوس، به گونه‌ای که انرژی الکتریکی مورد نیاز آن از انرژی امواج استحصال گردد می‌تواند یک انتخاب معقول در رسیدن به یک منبع آب شیرین پایدار در نظر گرفته شود.