مقایسه عوامل انعقادی خون به دنبال استرس حاد صوتی در موش‌های تمرین‌کرده با شدت‌های مختلف تمرینی

ورزش و استرس روانی می تواند اثرات متفاوتی بر عوامل انعقادی داشته باشد، اما تاثیر سازگاری با تمرینات ورزشی مختلف بر پاسخ به استرس حاد هنوز مشخص نیست. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک جلسه استرس حاد صوتی بر پاسخ عوامل انعقادی وکورتیکوسترون بود، عوامل انعقادی شامل زمان پروترومبین (pt)،زمان ترومبوپلاستین جزئی (ptt) وتعدادپلاکت در موش‌های سازگار با دو نوع تمرین بود.آزمودنی های این پژوهش موش‌های صحرایی نرنژاد ویستار بودند که به‌طور تصادفی به 7 گروه (6 عدد در هر گروه) شامل کنترل(c)، زمان کنترل (ct)، قرار گرفتن در معرض استرس صوتی حاد (s)، تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) تقسیم شدند. تمرین مداوم با شدت متوسط (mct)، hiitو به دنبال آن قرار گرفتن درمعرض استرس صوتی حاد (hiit + s)، mct و سپس گرفتن در معرض استرس صوتی حاد (mct + s). گروه‌های تمرینی mct، hiit، mct+s، ( hiit+s به مدت 8 هفته تمرین ورزشی انجام دادند. گروه‌های استرس صوت (hiit+s)، mct+s و s در یک جلسه در معرض استرس صوتی قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در گروه‌های hiit و mct و به طور همزمان در گروه ct و بلافاصله پس از استرس صوتی در سه گروه استرس، نمونه خون گرفته شد. در ابتدای مطالعه نمونه خونی از گروه c گرفته شد.یافته های این پژوهش نشان داد کهmct باعث افزایش pt و کورتیکوسترون در حالت استراحت شد در حالی که سازگاری آن باعث کاهش پاسخ pt به استرس صوتی شد. اما سازگاری با mct و hiit باعث افزایش کورتیکوسترون در پاسخ به استرس صوتی شد.hiit بر روی متغیرها درحالت استراحت موثر نبود، در حالی که سازگاری آن باعث کاهش ptt و pt به دنبال استرس صوتی شد.بطورکلی می توان نتیجه گرفت که hiit درمقایسه با mct حالت تمرین ورزشی مناسب‌تری دارد زیرا سازگاری آن باعث کاهش pt و ptt در پاسخ به استرس صوتی می‌شود.

comparing coagulatory factors following acute noise stress in trained rats with different exercise intensities

exercise and psychological stress can induce different effects on coagulation factors, however the effect of adaptation to different exercise training on acute response to stress has not been known yet. so, the purpose of present study was to evaluate the effect of an acute noise stress on the response of coagulation factors including prothrombin time (pt), partial thromboplastin time (ptt), and platelet count in adapted rats with two types of training. male wistar rats were randomly divided into 7 groups (6 number in each group) including: control (c), control time (ct), exposure to acute noise stress (s), high intensity interval training (hiit), moderate intensity continuous training (mct), hiit followed by exposure to acute noise stress (hiit + s), mct followed by exposure to acute noise stress (mct + s). exercise groups (mct, hiit, mct+s, hiit+s) performed exercise training for 8 weeks. noise stress groups (hiit+s, mct+s and s) were exposed to one session of noise stress. blood samples were taken 48 hours after the last session of exercise in hiit and mct and simultaneously in ct groups and immediately following noise stress in three stress groups. blood sample of c group was taken at the beginning of the study. mct increased pt at rest while its adaptation reduced pt response to noise stress. hiit was not effective on variables at rest, while its adaptation reduced ptt and pt following noise stress. hiit is more appropriate exercise training mode compared to mct because its adaptation reduced pt and ptt in response to noise stress