پیش بینی عمر خستگی ناحیه اتصال بخش ورودی سرند لرزشی به بدنه اصلی با رویکرد مقاوم سازی

عملکرد سرند لرزشی وابسته به ارتعاشات اجباری هارمونیک است که توسط لرزاننده تولید می شود. بارهای چرخه ای ایجاد شده ناشی از ارتعاشات، باعث بروز شکست خستگی در محل اتصال بخش ورودی به بدنه سرند لرزشی می گردد. جهت پیش بینی عمر خستگی تحت بارگذاری واقعی و افزایش طول عمر با روش مقاوم سازی، سرند لرزشی توسط نرم افزار اجزاء محدود آباکوس مدل شده تا نقاط دارای بیشترین مقدار تنش شناسایی شود. سپس توسط نرم افزار fe-safe عمر خستگی با معیار اسمیت-واتسون-تاپر محاسبه گردید. نتایج تحلیل نشان داد که تنش بیشینه در اطراف سوراخ پیچ محل اتصال بخش ورودی به سرند لرزشی با مقدار 5/51 مگاپاسکال قرار دارد که کمترین عمر خستگی توسط معیار اسمیت-واتسون-تاپر به میزان 244 هزار سیکل می باشد. در انتها جهت مقاوم سازی با افزایش ضخامت پروفیل ورق مورد استفاده در ساخت بخش ورودی به اندازه 2 میلی متر، تنش بیشینه با کاهش 65% به 3/33 مگاپاسکال رسید و عمر خستگی متناظر با معیار اسمیت-واتسون-تاپر با افزایش 26 برابری به 5/6 میلیون سیکل رسید.