بررسی کارایی خوشه بندی در برنامه ریزی فرآیندهای ساخت افزودنی به روش k-means مبتنی بر تکنیکهای کاهش ابعاد pca و t-sne

برنامه‌ریزی فرآیند شامل تعیین نوع و توالی فرآیندهای ساخت و تصمیم گیری پیرامون سایر ملزومات و منابع موردنیاز برای ساخت و تولید محصول است. فناوری ساخت افزودنی به دلیل توانایی منحصر به فرد خود در تولید قطعات با ویژگی‌های خاص و شکل هندسی پیچیده، توجه صنایع مختلفی را به خود جلب کرده است. باتوجه به پیچیدگی تاثیر پارامترهای مختلف فرآیند ساخت افزودنی بر روی کیفیت و ویژگی‌های قطعات تولیدی، برنامه ریزی فرآیند ساخت افزودنی موضوع پژوهش محققان زیادی در سالهای اخیر بوده است. در این میان از یادگیری ماشین در جنبه های مختلف ساخت افزودنی، مانند طراحی برای چاپ سه بعدی، بهینه سازی فرآیند، انتخاب فرآیند و جنس قطعات استفاده می‌شود. یکی از روش های کاهش پیچیدگی انتخاب فرآیند صحیح ساخت افزودنی استفاده از روش های کاهش ابعادی و خوشه بندی است. با استفاده از روش‌های کاهش ابعاد و خوشه بندی می‌توان مهم‌ترین پارامترهای تاثیر گذار بر کیفیت قطعات تولیدی توسط فرآیندهای ساخت افزودنی را انتخاب و دسته بندی کرد. در این پژوهش از داده های تجربی 195 قطعه پلیمری ساخت افزودنی شده برای مقایسه توانایی تفکیک پذیری و کارایی دو روش پرکاربرد کاهش ابعادی pca (خطی و غیرخطی) وt-جاسازی همسایگی تصادفی توزیع شدهt-sne در خوشه بندی فرآیندهای ساخت افزودنی پلیمری استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این پژوهش، بر توانایی بالای روش t-sne در تفکیک پذیری و کارایی خوشه بندی فرآیندهای ساخت افزودنی مورد مطالعه حکایت دارد.