بررسی عوامل تاثیرگذار بر اعوجاج قطعات پلی پروپیلنی ساخته شده توسط چاپ گر های سه بعدی

ساخت افزودنی مبتنی بر اکستروژن که در چاپ‌گرهای سه‌بعدی مرسوم استفاده می‌شود یکی از فناوری‌های نوظهور ساخت و تولید است. هر چند این روش مزایای متعددی نسبت به فناوری‌های تولید سنتی دارد، هنوز با چالش‌هایی روبه‌رو است که یکی از آن‌ها، محدودشدن جنس قطعات چاپ‌شده به پلیمرهایی مثل پلی‌لاکتیک‌اسید و آکریلونیتریل‌بوتادین‌استایرن است. این مواد به دلیل ضریب انسباط گرمایی کم‌تر نسبت به اغلب پلیمرها، در حین سردشدن، انقباض کم‌تری را تجربه می‌کنند که این عامل باعث ایجاد دقت ابعادی مطلوبی در محصولات می‌شود. با این‌حال، پلیمرهایی مانند پلی‌پروپیلن به دلیل داشتن ماهیت نیمه‌بلوری، هنگام سردشدن، بیش‌تر منقبض شده که در نتیجه ممکن است به اعوجاج و کاهش دقت ابعادی قطعات چاپ‌شده منجر ‌گردد. هدف از این مطالعه بررسی پژوهش‌های صورت‌گرفته برای استفاده از پلی‌پروپیلن در چاپ سه‌بعدی مبتنی بر اکستروژن است. نتایج نشان داد که متغیرهایی نظیر ارتفاع قطعه، درصد پرشدن و پرکننده‌ها بر اعوجاج و انقباض قطعه‌ی پلی‌پروپیلنی در این روش ساخت تاثیرگذار هستند. با افزایش ارتفاع قطعه و درصد پر‌شدن، اعوجاج افزایش می‌‌یابد و استفاده از پرکننده‌ها باعث کاهش ضریب انبساط گرمایی و در نتیجه، کاهش اعوجاج و انقباض ‌می‌شود.