بررسی تجربی اتصال پذیری آلومینیوم – پلی کربنات تحت فرآیند کلینچ

یکی از روش های دستیابی به خواص مکانیکی متغیر در صنایع مختلف از جمله خودروسازی استفاده از ترکیب مواد مختلف مانند فلز – پلیمر است. همچنین یکی دیگر از دلایل مهم برای استفاده از این مواد، کاهش وزن و وسایل نقلیه و در نتیجه کاهش مصرف انرژی است. بنابراین، استفاده از روش های رایج برای اتصال این مواد به سایر بخش های سازه، بسیار پرچالش است. در این پژوهش، قابلیت اتصال پذیری ورق دولایه آلومینیوم / پلی کربنات توسط فرآیند کلینچ بررسی شده است. همچنین تاثیر متغیرهای فرآیندی بر پارامترهای قفل مکانیکی، ضخامت گلویی و نیروی کلینچ بررسی شد. نتایج نشان می دهند که افزایش عمق قالب و شعاع سنبه تا یک مقدار مشخص باعث افزایش قفل مکانیکی می شود. همچنین با افزایش زاویه سنبه اتصال پذیری آلومینیوم / پلی کربنات کاهش می یابد.